18/45
İki kız kaybolur. Polis memuru Paul Chartier, bir cinsel suçluyu takip eden gizli bir birime katılır. Operasyon başarısızlığa uğradığında Chartier, yasal kısıtlamalardan hayal kırıklığına uğramış bir şekilde failleri bağımsız bir şekilde takip eder. Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922) içerir. Biliyorum ki "eğer yapabilirsen" olarak adlandırılmalıydı… ve bence o da işe yarardı… ama ben öyle yapmaya karar verdim… yine de kasıtlı bir kelime oyunu yapmadım. Film gerçek bir hikayeye dayanıyor – ve 90’larda ne olduğunu bilmiyorum… ve anladığım kadarıyla bunun için çok fazla yaratıcı özgürlük gerekiyor… kim kime ne yaptı… kim hayatta kaldı ve kim kalmadı… ve ana karakterin (polis/jandarma) birkaç karakterin bir araya gelmesiyle oluştuğunu varsayıyorum – yanılıyor olabilirim ama durum böyleyse şaşırmam. , film uzun olabilir (2,5 saat) ama asla öyle hissettirmiyor. Eh, belki de başlangıçtaki düğün sahneleri sırasında… orada bulundum, bunu yaptım ve bunu biliyorum. Yunanlılar da İtalyanlar gibi parti yapar… bu hikaye için gerekli mi? Bunun gerekli olmadığını iddia edebilirim… ama belki de bir şeyi kaçırıyorum. Heyecan verici kısım çok iyi yapılmış… ana karakterle hissediyorsunuz… birçok şey ters gidiyor… doğru göze sahip, doğru „buruna“ sahip; … ama başkalarını buna ikna etmeyi başarabilecek mi? Birbirlerine neredeyse karşı çalışan birçok departman… bu iyi anlatılmış ve oynanmış… yine de benim için bunun zirveye ulaşması için eksik bir x faktörü var… ne kadar övgü aldı… ve ne kadar iyi olsa da… son hamle eksik… belki biraz daha karizma… baştan sona daha fazla gerilim… ve benzeri.